Dat Bart De Wever geen homo-T-shirt aan de Antwerpse loketten wil, was voorpaginanieuws in onze weekendkrant. Ten onrechte, meent Tom Naegels in De Standaard van woe. 06 februari 2013.
# Ingekort – zie DS voor volledige tekst
( ) ( ) Afgelopen zaterdag schreef ik dat Gazet van Antwerpen de uitspraken van André Gantman over de stadsdichter had opgeklopt, in de hoop dat de tegenstanders van de N-VA zouden reageren, wat dan weer voor ruzie en dus nieuws zou zorgen.
Uitgerekend diezelfde dag zette De Standaard op haar voorpagina: ‘Geen homo-T-shirt achter loket. Bart De Wever opent debat’ – waarmee de krant enkele zinnen uit een lang interview naar het middelpunt van het debat katapulteerde, met ruzie, en dus nieuws, tot gevolg. ( ) ( )
Ik vind het debat over de neutraliteit van de overheidsdiensten zelf belangrijk. Ik onderschrijf dus de redenering dat het om een relevante context gaat, die een uitspraak nieuwswaarde geeft.
Toch was en ben ik niet blij met de keuze om hier de weekendkrant mee te openen. ( ). Zelfs als ik geloof, en dat doe ik, dat het Bart De Wever ging om publieke uiting van homoseksualiteit als dusdanig (en dus niet om een gepolitiseerde versie ervan), ben ik er niet van overtuigd dat hij daarmee verder gaat dan de bestaande richtlijn. Die is heel breed, vermeldt zoals gezegd ook hiv-speldjes en clubkleuren, en eindigt in ‘enz…’. Het is waar dat het vorige college nooit over regenboog-T-shirts heeft gesproken, maar het werd ook nooit uitgesloten. ( ) ( )
De permanente verontwaardiging put ons uit. De natuur van het nieuws is om aandacht te besteden aan wat de aandacht trekt, dat weet ik. En nieuws creëert nieuws. Maar het zou zo’n deugd doen als er eens iemand heel hard op de rem ging staan.
REACTIES:
Op 06 februari 2013, zei Jerry Mager:
“Permanente verontwaardiging” vind ik mooi! Dus s.v.p. T-shirts met daarop: Permanently Pissed! Bekijk het ook eens zo: als je homo “bent” (je draagt dan zo’n baadje) dan ben je in theorie meteen een heleboel andere dingen NIET, zoals bijvoorbeeld: gecertificeerd muslim (whatever that may be) of geaccrediteerd katholiek vanwege de Heilige Stoel (idem dito). Dus dat is discriminerend op een voor sommigen/velen positieve manier. Zou BDW misschien dáár tegen zijn? Moeten er voor hem wellicht juist méér muzelmensen achter de loketten – als ze maar geen kromzwaarden ostentatief als briefopener gebruiken en niet (ingeval van mannen) hun voorhuid in een flacon op sterk-water-met-een-kleurtje-en-een geurtje, ingelijst en met een halogeen spotje erop, op de desk hebben staan. Wat een dolle pret om die onuitputtelijke veelheid aan mogelijkheden uit te proberen. We zijn nog lang niet klaar. Wat is Nederland toch saai! Iemand als BDW zorgt tenminste voor vertier, vermaak en jolijt.
Op 06 februari 2013, zei Peter W.:
Jerry, hier ga je toch iets teveel freewheelen. Ik heb het interview met BDW nog eens nagelezen en denk te weten wat de man precies bedoelt. De gemeenschap is voor hem de maat der dingen. Dat is een zeer fuzzy notie. Als rechtenstudenten konden we uren oeverloos ouwehoeren over het concept ‘goede zeden’. Het was de tijd dat de allereerste monokini’s werden gespot aan onze kust. Toen werden mooie stukjes gepleegd over de grenzen van de ‘openbare zedenschennis’. Als je die vandaag, anno 2013 terug leest, dan kom je niet bij van het lachen. Wat stelden we ons toen aan! Ik ben ervan overtuigd dat het met die T-shirts, pins en die hoofddoeken net zo zal vergaan. Alleen moet zoiets spontaan doordringen. Zonder druk van bovenaf en vooral zonder paternalisme vanwege (linkse) wereldverbeteraars. Het interview met BDW ging ook over ideologie in het algemeen. En die neutraliteitspolitiek was daar een voorbeeld van. Een treffend voorbeeld, zo blijkt achteraf.
Op 06 februari 2013, zei Jerry Mager:
@ Peter, je hebt wel een beetje gelijk met dat freewheelen, want de zon schijnt hier nu volop en ik zat even in gedachten op een Antwerps terrasje een bolleke te doen. Vandaar mijn joligheid. Natuurlijk gaat het bijna altijd over wat ons ten diepste beroert en raakt – oeps, ik denk plots aan monokini’s kussen-zonder-spot, want Freud ligt naast me en dus lees ik je reactie navenant dienovereenkomstig – en uit en in de krochten en kerkers van ons onbewuste welt en woelt. In ieder geval is BDW bijna altijd de moeite van een exegese waard. We zouden die persoon eens moeten mogen leasen, om Nederland wat op te porren en de ingedutte geesten uit de muffe flessen te laten!
Op 06 februari 2013, zei Linda V.:
Mr De Wever zegt in het interview:’Vandaag moeten de productieven tot oktober werken voor de niet-productieven. Wie brengt dat geld op? Mensen die toegevoegde waarde creëren. Wie consumeert dat geld? De niet-productieven, maar die zijn electoraal zo belangrijk geworden dat ze het staatsbestel continueren.’ Die uitspraak is eigenlijk nog straffer dan de 47% van Mitt Romney want dat betekent dat de uitkeringstrekkers in de meerderheid zijn en zo de staat gijzelen. Waar was de ‘kritische’ journalist mee bezig want dat van die maand oktober is een grove leugen en het was niet de eerste keer dat hij uit de duim werd gezogen? Maar ja wanneer De Wever het zegt zal het wel waar zijn zeker? Of mocht hij zijn eigen vragen en antwoorden verzinnen? Ook hier geen sprake van een tegensprekelijk debat dus? Een geval van interview met de automatische piloot en alleen belust op een straffe quote voor de zaterdagse krantenkop.
Op 06 februari 2013, zei Jerry Mager:
@ Linda, waarom gebruikt u in hemelsnaam: “gijzelen” ? Ik lees iets heel anders. Meneer De Wever is democraat in hart en nieren (vermoed ik althans en neem ik graag aan) dus als hij zegt dat niet-productieven (= zij die geen toegevoegde waarde creëren) het staatsbestel continueren dan spreekt BDW zichzelf in één zin tegen, is het niet? Want de continuïteit van het staatsbestel – waarin ook BDW volop meedraait – borgen, is me daar toch een Toegevoegde Waarde van de Eerste Orde en van Jewelste, zou ik menen. Die mensen hebben daar een productieve dagtaak-en-meer aan! Geen tijd voor een lunchpauze. Zeker met loslopende politiekers als BDW! Veel journalisten lijken helaas de vaardigheid niet meer te verstaan om uitspraken van politiekers – die meestal ‘framend’ bedoeld zijn – te reframen op een creatieve manier die politieke en democratische toegevoegde waarde genereert. Bovendien: Bart De Wever is geen mister Romney en België niet de USA. Waar we heel blij mee kunnen zijn, vind ik.